Statystyki, czyli rachunek sumienia.

 Przebiegi i inne licznikowe dane:

• czas trwania wyprawy: 30 dni
• dni bez jazdy: 3
• całkowity przebyty dystans : 4731 km
• całkowity czas jazdy (razem z turlaniem się po starówkach i innym zwiedzaniu): 203 h 12 min
• średnia prędkość: 23,28 km/h
• średni dzienny przebieg: 175,2 km/dzień
• najdłuższy etap: 261,51 km

Straty/przygody być muszą:

• zgubione spodenki i koszulka
• zgubiony kluczyk od zapięcia
• przetarta para skarpet
• przetarte wkładki w butach
• kilka nowych otarć i odprysków na ramie
• pęknięty pancerz przedniej przerzutki
• luz na tylnym kole
• starte do granic opony i klocki
• obtarte kolano
• wypisane długopisy: 2
• stracone kilogramy masy ciała: 3,4
• średnio dziennie traciłem: 5 - 6 tys kcal
• najwięcej straconych kcal - ok. 8 tys
• przebite dętki: 10
• wywrotki: 1 

Wspomnienia żarłoka, czyli co pochłonąłem (nie licząc dań obiadokolacji, którymi zostałem uraczony u przeróżnych gospodarzy):

• batony energetyczne: 8
• żele energetyczne: 5
• wszelkie kanapki (głównie ser i wędlina): 30
• bułki suche: 6
• bułki z Lidla (z czekoladą i jabłkiem): 16
• banany: 25
• drożdżówki: 12
• pomidory: 8
• nektarynki: 10
• batony typu musli: 16
• Prince Polo XXL: 15
• inne batony: 5
• makaron: 5,5 kg

Kalorie w płynie:

• woda: 40,5 l
• Coca Cola: 5 l
• soki: 5 l
• Kubuś: 3,6 l
• Dan Mleko: 3,2 l
• Mullermilk: 1,6 l
• izotoniki: 6,15 l
• herbata: 12,5 l
• mleko: 3 l

Koszty:

• dętki: 150 PLN
• przeprawy promowe: 76 PLN
• jedzenie: 140 PLN
• picie: 170 PLN
• przeżyte przygody, spotkanie wspaniałych osób, zobaczenie niesamowitych miejsc: niezliczone i bezcenne

Zakończenie wyprawy

 

To był szalony miesiąc. Mnóstwo przeżyć i przygód. Jest co spisać, będzie o czym opowiadać. Wspaniały czas.
Teraz staram się pozbierać wszystko w jedną, spójną całość i podzielić się ze światem. Trochę to zapewne potrwa, ale warto poczekać na efekt finalny. Spisać wspomnienia, uporządkować zdjęcia, sporządzić statystyki, napisać kilka recenzji i może drobnych porad... To już wkrótce będzie można tutaj przeczytać.

Żadne zdjęcia zapewne nie oddadzą tego, co przeżyłem i zobaczyłem.

 

 Żadne słowa nie oddadzą życzliwości z jaką spotkałem się na trasie u zupełnie obcych ludzi.

Żadne opisy nie oddadzą tego wspaniałego uczucia, jakim jest pomoc innemu człowiekowi, co więcej pomoc udaną, bo osiągnęliśmy wielki krok, a może nawet skok. Tak, osiągnęliśMY; ja, Szymon z rodziną, Wy, i dzięki Wam oraz całemu rozgłosowi akcję docenił Pan mgr Tomasz Wasieleski prowadzący rehabilitację Szymona. Centrum Rehabilitacji w Sompolnie udzieli mu darmową rehabilitację do końca roku 2013. Ponadto będzie możliwe wykupienie karnetów na masaże, a pieniądze te trafią na subkonto Szymona w ramach dalszego leczenia oraz zakupu potrzebnego sprzętu medycznego.

Kilka kartek nadal zostało i czeka na swojego właściciela - dla każdego starczy, nie krępujcie się.
Jurek Owsiak ma swoją orkiestrę i gra, a ja jeżdżę rowerem. Do końca świata i jeszcze jeden dzień dłużej.

Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, gdy się ją dzieli.~ Albert Schweitzer

Droga (po 17 dniach)

Jak ten czas szybko leci. Pamiętam jak wczoraj wyjazd ze Sompolna, morderczy etap do Szczecina, zalane turystami wybrzeże, a jestem już tak daleko.

Dziś 17 dzień mojej podróży. Jestem w Sanoku. Spędzę tu jeszcze dwa dni by zajrzeć do każdego zakamarka Bieszczadzkich szos.
Na liczniku wybiło już ponad 3000 kilometrów. W siodełku spędziłem do tej pory niemal 130 godzin.
Testowałem i wciąż testuję wiele mniej lub bardziej ciekawych rozwiązań. Od prowizorycznego montażu bagażu, po sprzęt elektroniczny, czy odzież. Wyników, opisów, testów, statystyk, recenzji i czegokolwiek możecie sobie wymarzyć - otrzymacie po zakończeniu wyprawy.

Wszelkie zdjęcia i krótkie informacje z przebiegu trasy możecie obserwować na stronie facebook.com/wyroweruj

Z wytyczonej trasy wynikał dystans 3600 km. Z moich obliczeń maksymalnie 4000. Śmiem twierdzić, że dystans trasy będzie zbliżony do 5000 kilometrów.
Początkowe założenie - 150 km dziennie. To również się zmieniło. Na dziś - licząc dwa dni bez roweru - ok. 180 km. Średnia samej jazdy bez dni wolnych to aż 200 kilometrów na dzień!
Jestem zaskoczony swoją formą. Sądziłem, że będzie ciężko. To znaczy lekko nie jest. Największe upały w roku spędzam cały dzień na słońcu i w siodle. Nerwowi kierowcy, potężne podjazdy, defekty i inne przygody skutecznie potrafią urozmaicić podróż, jednakże pomimo to cieszy mnie moc w nogach.

Nie czuję się wyczerpany. Jest siła, by jechać dalej. Jest chęć, by pedałować. Jest nutka szaleństwa, by koegzystować z uczestnikami ruchu w samochodach, a co najważniejsze; jest ważny cel - pomóc Szymonowi. Pomału, lecz konsekwentnie udaje się dokładać cegiełkę do cegiełki. Ze swojej strony robię, co mogę.

Dużo rozmawiam z ciekawymi tematu ludźmi, podróżnikami, gazetami, czy innymi mediami.
Po raz kolejny chcę w imieniu rodziny Szymona podziękować za wkład w akcję: zakup widokówek oraz pomoc mnie samemu na trasie. Nie ukrywam, że ciągle czuję niedosyt.Wciąż zostało kilkadziesiąt kartek, które czekają na swojego właściciela.
20 PLN to tylko umowna kwota. Tak naprawdę każda złotówka się liczy, by pomóc sfinansować kosztowną rehabilitację. Biorąc pod uwagę ile pieniędzy ludzie wydają na paliwo, papierosy, czy alkohol te dwadzieścia złotych zdaje się być kwotą wręcz śmieszną, ale nad wyraz pomocną.
Nie będę bawił się w mędrca siejącego prawdy życiowe. Każdy ma swój rozum i wolny wybór. Do niczego nie zmuszam. Chcę zwrócić jedynie uwagę na jedną rzecz. Pomoc drugiemu człowiekowi jest bezcenna.

Trzymajcie się ciepło.
Maciej